In een wereld vol tegenstellingen, lijden van mensen en dieren, en een natuur die zwaar onder druk staat, is het makkelijk je te verliezen in angst, teleurstelling en woede. Te verharden in je oordeel. Over en weer te wijzen naar anderen. Je vertrouwen te verliezen in de goedheid van anderen, van het leven zelf. Het leven voelt daardoor als een oneerlijke strijd, waar alle partijen vooral bezig zijn met hun eigen gelijk.
Wat mij helpt om hier niet door overweldigd te raken, is het geheel van grotere hoogte te bekijken. Als een vogel mijn vleugels uit te slaan, en de drama, alle verhalen te ontstijgen. Mijn lichaam en geest te ontspannen. En in de vrijheid die ik dan voel op een andere manier te kijken naar de dingen.
Hoe alles in het leven altijd in beweging en verandering is. En hoe alle onwijsheden nou eenmaal geleefd moeten worden om te leiden tot nieuwe inzichten en wijsheden. Natuurlijk mag je boos en verdrietig zijn, bang en gefrustreerd! Wat je ermee doet, dat is de vraag. Wijzen naar de ander en wat er allemaal fout is, brengt uiteindelijk alleen maar meer oordeel, afwijzing en verdeeldheid. Negatieve situaties los je niet op met een negatieve houding.
Terwijl de werkelijke macht die je hebt zo groots is! Je kunt namelijk kiezen hoe je omgaat met negatieve gevoelens en hoe je reageert. Door niet zozeer te richten op wat er fout is, maar juist ZELF te bewegen in de richting van hoe het dan wel vrij, eerlijk, liefdevol en vredig voelt. Het leven wordt zoveel lichter en vrijer als je loslaat wat de ander doet en laat, te accepteren dat iedereen anders is, een ander pad loopt en zowel fouten maakt , als iets moois en unieks in de wereld brengt. Door te kiezen om vanuit liefde te kijken. Vooral te focussen op jezelf en je eigen pad en bewustwording hierin. En zo de ander ook de ruimte geeft zijn of haar eigen pad te volgen. Voor meer liefde, acceptatie, vrijheid en vrede. In jezelf en naar de ander.