Geheelde mensen richten zich meer naar binnen. Ze nemen de verantwoordelijkheid voor hun emoties en daden. Ze zijn zich bewust van hun creatieve potentieel en voelen doorgaans vertrouwen in zichzelf en het leven in het algemeen. Ze dealen met externe situaties door gebruik te maken van de wijsheid van hun hart en ziel, en beoefenen consequent zelfliefde en zelfzorg om een ​​gelukkig leven van binnenuit op te bouwen.
Ongeheelde mensen kijken meer naar buiten. Ze hebben een gebrek aan zelfvertrouwen en weten niet echt hoe ze van zichzelf kunnen houden, veroorzaakt door persoonlijk of intergenerationeel trauma. Omdat ze zich niet bewust zijn van, en niet afgestemd zijn op hun eigen creatieve en zelfhelende kracht, voelen ze zich overgeleverd aan de grillen van het leven. Ze bevinden zich, voornamelijk op onbewust niveau, in een constante staat van angst (ben ik wel goed genoeg, is er wel genoeg voor mij, komt 'het' wel goed) Vanuit deze perceptie van het ego blijven zij hangen in de beleving van machteloosheid, de slachtoffermentaliteit; ze geven hun buitenwereld, omstandigheden en andere mensen de schuld van hun ongeluk.